Het zal je toch gebeuren dat jouw boek te koop is in de boekhandel. Wie wil dat nou niet? In alle eerlijkheid: het was ook ooit míjn wens.
Inmiddels ben ik wijzer geworden.

Over spanning gesproken

De plaatselijke Bruna, waar ik zelf eens in de zoveel tijd mijn leeswerk kocht, leek me de ideale plek. Toen ik, met blubberknieën en uiterst nederig, om een plekje tussen al die papieren grootheden durfde te vragen, was het antwoord kort en onverbiddelijk: nee. Mijn ‘boekie’ zou toch maar ergens op een achterafstapeltje komen te liggen. De eigenaar was niet te vermurwen, ook niet met de doorgaans zo werkzame spreuk ‘Centraal Boekhuis’. Ik liet me wegwimpelen en deed anderhalf jaar later nog een poging. Een ander boek, hetzelfde resultaat. Met een blik over de rand van zijn brillenglazen had de eigenaar opnieuw in een paar seconden zijn oordeel klaar. Wegwezen met je boekie.

Godzijdank is er internet en heb ik de behoefte niet meer om in een boekhandel te liggen.

No hard feelings

Ik kom nog steeds graag in datzelfde Bruna-filiaal. Het gebeurt namelijk geregeld dat lezers hun exemplaar van 𝙀𝙪𝙥𝙝𝙤𝙧𝙗𝙞𝙖, en/of van het eerste boek, door mij gesigneerd willen hebben. In principe kan dat niet, omdat de verzending via de drukker gaat.
Maar daar heb ik iets op gevonden.

Ik bestel de boeken zelf online. Bij de Bruna.
En laat ze bezorgen in het plaatselijke filiaal.

Je hebt geen idee hoe heerlijk het voelt wanneer ik mijn eigen titels bij de kassa afreken, met zo’n stapeltje die zaak uitloop en dat ene paar ogen in mijn rug voel prikken…

Daar kan geen achterafstapeltje tegenop.

* * *